Agressief naar dieren en vloeken naar medewerkers: structurele misdragingen in Beatrixpark

Glas in de struiken, agressiviteit richting dieren en vloeken naar werknemers; het komt vaak voor in het Beatrixpark. “Als iemand zo agressief naar je toe komt, dat je blij bent dat je een riek in je handen hebt. Ik vind dat niet horen op een kinderboerderij”, aldus Kirsten Meijer van Kinderboerderij ’T Hoefblad. Samen met Peter Maassakkers van Irado en Trudy Drenth van Ipse de Bruggen trekken ze aan de bel.

‘In het begin erg lastig’

Het team van Trudy Drenth werkt dagelijks aan het Beatrixpark in Schiedam. Namens Ipse de Bruggen, een stichting die zorg draagt voor mensen met een beperking, zorgen zij ervoor dat het park er altijd netjes en verzorgd uitziet. “Het is heerlijk om buiten te werken, maar we komen vaak vervelende situaties tegen,” aldus Drenth.

“Dat was in het begin erg lastig”, begint Drenth, “omdat ze in eerste instantie verbouwereerd zijn en niet weten hoe ze moeten reageren of juist overreageren door zelf heel boos te worden.” Het heeft even geduurd voordat de groep wist hoe ze om moeten gaan met confrontaties met bezoekers. “Soms moet ik zeggen: die mensen weten het niet beter, als wij het maar beter doen.”

Ongehoorzaamheid in de kinderboerderij

Kirsten Meijer van kinderboerderij ’t Hoefblad ziet dezelfde situaties op haar gebied. “Mensen moeten het leuk hebben. Er moet iets te zien en te doen zijn op de kinderboerderij, maar dat mag nooit ten koste gaan van onze dieren. Dat gebeurt nu wel”, vertelt Meijer.

Volwassenen jagen de dieren op, nemen zelf voer mee of trekken aan de hoorns van schapen. Alles komt voorbij, volgens Meijer. “Er zijn dingen die kunnen niet door de beugel, waardoor ik op afstand mijn stem moet verheffen. Mensen weten vaak dat ze iets fout doen, waardoor ze direct in de verdediging schieten”, benadrukt de dierenverzorgster.

Meijer is genoodzaakt om harde besluiten te nemen: “We moeten dieren achter de hekken en op weides zetten, zodat mensen er echt niet bij kunnen.”

‘Ik ga met een rotgevoel naar huis’

“Ik krijg allerlei agressieve woorden naar mijn hoofd”, begint toezichthouder Maassakkers zijn verhaal. Namens Irado zit hij dagelijks op zijn post om ervoor te zorgen dat de openbare toiletten schoon zijn. “Ze zijn soms fysiek en mentaal intimiderend en dat geeft mij een beangstigend en vervelend gevoel”, gaat de toezichthouder verder.

Maassakkers vertelt dat hij een vader met dochter aansprak op het onrechtmatig plaatsen van een fiets. “Hij ging eerst van alles erbij halen en werd steeds bozer. Uiteindelijk gooide hij een volle emmer zand naar mijn hoofd. Dan ga ik met een rotgevoel naar huis.”

Maassakkers: “Als je ergens heen loopt, dan krijg je al het gevoel dat je vervelende reacties krijgt. Je probeert het gauw te vergeten, maar het blijft in je hoofd: wat is het volgende dat ze doen?”

Mogelijk ontslag

Zowel Meijer als Maassakkers hebben overwogen om te stoppen met hun baan in het Beatrixpark. “Ik heb wel periodes gedacht dat ik dacht: Ik weet niet of ik dit nog leuk vind op deze manier”, aldus Meijer op de kinderboerderij. Maassakkers van Irado herkent deze gedachte: “Door het gedrag van andere mensen, ga je nadenken of je dit nog wil".

Maassakkers heeft bij Irado aangegeven op een andere plek te willen werken, maar twijfelt nog. Meijer heeft vooralsnog geen acties ondernomen en vind haar werk nog te leuk om definitief afscheid te nemen.