Brutale gewapende overval op waardetransport in Schiedam: verdachte ontkent betrokkenheid

Vandaag, maandag 3 februari, staat Edgar van der P. terecht voor zijn betrokkenheid bij de overval, gijzeling en het bezit van een vuurwapen. De zittingszaal zit bijna helemaal vol. De twee medewerkers zijn aanwezig, ondersteund door een medewerker van slachtofferhulp. Ook zijn er twee afgevaardigden van Geldmaat en Brink’s Solutions, het bedrijf achter het waardetransport. 

Bedekt met tunnelvisie

Edgar gaat zitten en begint direct te praten. “Ik heb dit niet gedaan. Dit rechercheteam is bedekt met tunnelvisie.” Edgar geeft aan dat hij op alles antwoord gaat geven, behalve wie de dader is omdat hij dat naar eigen zeggen simpelweg niet weet. Volgens de verdachte zit het dossier vol met leugens.

De rechtbank wil weten hoe het kan dat het DNA van de verdachte is aangetroffen in het pand waar de overval en gijzeling heeft plaatsgevonden. Edgar vertelt dat hij op een dag met zijn hond een wandeling aan het maken is en dat er plots een zwarte auto stopt. In de auto zitten twee inzittenden. De bijrijder kent hij niet, maar de man met een Turkse afkomst achter het stuur is een bekende. “Dat was een man die heeft vastgezeten voor een brute moordzaak”, zegt hij.

Een kus op zijn hoofd

De man biedt Edgar een eenvoudige klus aan waarmee hij 1000 euro kan verdienen. Zonder aarzeling stemt Edgar toe. Enkele dagen later wordt hij opgehaald door dezelfde zwarte auto. Op verzoek gaat hij achterin liggen, zodat hij – naar eigen zeggen – niet kan zien waar ze naartoe rijden. Ze arriveren bij een gebouw waarvan de deur al openstaat. Binnen leidt een lange gang naar een houten paneel dat stevig is vastgeschroefd. Edgar krijgt één simpele taak: de schroeven losdraaien en via een walkietalkie doorgeven dat het werk is gedaan.

Na ongeveer een uur geeft hij het afgesproken seintje. Kort daarna haalt de beruchte man hem op, en samen rijden ze terug naar de ontmoetingsplek. Daar krijgt Edgar tien briefjes van 100 euro in zijn handen gedrukt. De man drukt hem op het hart dat hij hier met niemand over mag spreken – als hij dat wel doet, zal de Turkse man hem doodschieten. Edgar belooft dat hij nooit iets zal zeggen. Tevreden geeft de man hem een kus op het hoofd, waarna hun wegen scheiden.

Op 19 december 2023 vindt midden op de dag een brute overval plaats op het Land van Belofte. Twee nietsvermoedende medewerkers van waardetransportbedrijf Brink’s Solutions parkeren hun wagen schuin tegen de muur om snel geld bij te vullen in de Geldmaat. Zodra ze het pand betreden, wordt een van hen direct onder schot gehouden, met het wapen op slechts 40 centimeter van zijn hoofd en borst. De tweede medewerker wordt gedwongen een koffer te openen. Vervolgens worden ze naar een donker gedeelte van het pand gebracht en vastgebonden. Na 10 tot 15 minuten weten ze te ontsnappen en schakelen ze de politie in.

De politie vindt in het pand een witgeschilderde multiplexplaat, vastgelijmd karton en een sigaret met Edgars DNA. Hij ontkent dat de sigaret van hem is: “Ik rook niet, ik blow alleen.” Sinds zijn gevangenschap rookt hij af en toe, maar de sigaret kan volgens hem onmogelijk van hem zijn.

Ed’s poesje

Tien maanden later doet de politie een inval in Edgars woning. In zijn telefoon vinden ze gesprekken waarin hij vaak over geld praat met zijn vriendin. Hij stuurt tikkies en hint erop dat hem “iets groots te wachten staat” en dat hij “voor duizend jaar in de bajes zou kunnen belanden”. Kort na de overval koopt hij dure cadeaus, maakt een trip naar Utrecht en schaft samen met zijn vriendin een auto aan. Onder de kerstboom ligt een berg cadeautjes ter waarde van 700 euro.

Edgar beweert dat geld geen rol speelde in hun relatie, al erkent hij dat het soms ‘toxic’ was. In de beginperiode laten ze zelfs elkaars namen tatoeëren. Zij zet ‘Ed’s poesje’ op haar schaamstreek en ‘Edje Retterketetje’ op haar arm, terwijl hij haar naam op zijn lichaam laat zetten. Na meerdere ruzies laat hij de tatoeages weer verwijderen.

Motorclub Satudarah

Edgar, inmiddels 57 jaar, heeft een lang strafblad en zat in totaal zestien jaar in de gevangenis. In 2011 werd hij veroordeeld voor geweld, en in 2017 werd hij naar eigen zeggen negen keer gestoken met een 20 centimeter lang mes door twee leden van motorclub Satudarah. Uit angst haalde hij direct een vuurwapen, maar na een anonieme tip valt een arrestatieteam zijn woning binnen en wordt hij opgepakt. In 2021 wordt hij veroordeeld voor verboden wapenbezit.

De twee Brinks-medewerkers die de overval meemaakten, lijden aan PTSS. In hun slachtofferverklaringen beschrijven ze hoe die dag hun leven veranderde. “Ik zie iemand met een bivakmuts, een tel later staat er een wapen op mijn hoofd. Ik was bang of ik nog thuis zou komen.” De ander noemt het een nachtmerrie. “En dat allemaal voor een paar kutcenten.” Ze eisen samen ruim 14.000 euro schadevergoeding. Ook Brink’s en Geldmaat hebben een vordering ingediend.

De advocaat pleit voor vrijspraak en schorsing van de voorlopige hechtenis. Hij wijst erop dat de dader als Antilliaans of Surinaams werd omschreven. Zo zou het Antilliaanse woord ‘Swa’ meermaals gevallen zijn. En dat terwijl Edgar plat Rotterdams spreekt. Ook zou de dader het wapen in zijn rechterhand hebben gehouden. Maar omdat Edgar links is, kan hij onmogelijk de dader zijn. De advocaat betwist ook het DNA-bewijs en vindt dat de vorderingen moeten worden afgewezen.

De officier van justitie noemt het bewijs overtuigend: Edgars DNA is gevonden op een sigaret, een multiplexplaat en de schroeven. Zijn verklaringen zijn niet te verifiëren. Ook appjes waarin hij spreekt over “een half tonnetje” – de helft van de buit – wijzen op betrokkenheid. Hij noemt de overval brutaal en eist een gevangenisstraf van vijf jaar.

Uitspraak volgt op 17 februari bij de rechtbank in Rotterdam