Familieruzie in Schiedam eindigt in mishandeling met steen en schedeldeuken

Op 30 april 2024 besluit Eduardo A. samen met zijn zoon en dochter uit eten te gaan in Rotterdam. Maar nog voordat ze vertrekken, ontstaat er een woordenwisseling tussen Eduardo en zijn zoon, die weigert mee te gaan. De jongen belt zijn stiefvader, de nieuwe partner van de ex van Eduardo, en vraagt hem om hem op te halen omdat hij naar huis wil. Volgens Eduardo uit de stiefvader dreigende woorden, zoals: "Ik ga je slaan, klootzak." Eduardo zou daarop hebben gereageerd met: "Kom maar, ik ben je dreigementen zat."

Boem, boem, boem

Nog geen vijftien minuten later hoort Eduardo luid gebonk op de deur van de portiek beneden. “Ik hoorde boem, boem, boem”, zegt hij, terwijl hij met zijn handen een slaande beweging maakt, alsof iemand op een deur beukt. Het zijn de stiefvader en de zoon van de stiefvader, die verhaal komen halen. Ze roepen dat Eduardo de deur moet openen, maar hij weigert. Toch weten de twee mannen zich een weg naar binnen te banen en verschijnen even later voor de deur van zijn woning.

Op dat moment ziet de buurvrouw Eduardo in de deuropening staan, gewapend met een mes en een steen die op een vijzel lijkt. Ze ziet hoe hij slaande bewegingen maakt in de richting van de stiefvader. Maar in Eduardo’s beleving is de situatie volledig omgekeerd: niet hij, maar de stiefvader komt dreigend over.

Volgens Eduardo is de stiefvader een man met een alcoholverslaving en een drugsprobleem. Ondanks dat Eduardo hem en zijn gezin in moeilijke tijden heeft geholpen, bijvoorbeeld door boodschappen voor hen te doen, bedreigt de man hem al jaren. Volgens Eduardo probeert de stiefvader zijn deur open te trappen, waarbij een ruit breekt. Eduardo opent vervolgens de deur en staat met een mes in zijn handen, maar naar eigen zeggen niet met de intentie om te dreigen.

Robotachtige beweging

Volgens Eduardo ontstaat er een worsteling, waarbij het mes op wonderbaarlijke wijze in twee stukken breekt. Daarna escaleert de situatie verder en verplaatst de gewelddadige ruzie zich naar de woonkamer. Eduardo verklaart dat de zoon van de stiefvader op hem duikt en hem met een bos sleutels begint te steken, waardoor zijn hoofd begint te bloeden. Zijn zicht wordt steeds troebeler, maar hij weet in paniek om zich heen te grijpen. Op het laatste moment pakt hij iets waarmee hij zijn belager van zich af kan houden: een steen. In een bijna robotachtige beweging slaat hij daarmee op de schedel van de stiefvader.

De stiefvader wordt minstens zeven keer op het hoofd geraakt, wat resulteert in dikke zwellingen en diepe deuken in zijn schedel. Hij wordt met spoed door een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Later verklaart hij nog steeds te kampen met hoofdpijn en nachtmerries. Ook zou hij opnieuw zijn gaan drinken en een traumabehandeling volgen. Hij dient een schadevergoeding in van 1500 euro. Eduardo wordt gearresteerd op verdenking van zware mishandeling met ernstig letsel tot gevolg en zit vier dagen vast.

Sprake van noodweer

De advocaat van de verdediging betoogt echter dat er geen sprake is van zware mishandeling, maar van noodweer. Volgens de advocaat werd Eduardo in zijn eigen woning aangevallen en werd hij in het nauw gedreven. Hij benadrukt dat de twee mannen die voor de deur stonden een getalsmatige en fysieke overmacht vormden, wat als zeer bedreigend kan worden ervaren. Daarnaast stelt hij dat een woning een veilige plek moet zijn en dat de twee mannen daar niets te zoeken hadden. “In je eigen huis belaagd worden, is alsof je in een regelrechte rampenfilm terechtkomt. Dan snap ik goed dat meneer de bocht uitvliegt”, aldus de advocaat, die pleit voor vrijspraak op basis van noodweer.

Noodweer betekent dat je jezelf of iemand anders met geweld mag verdedigen als je wordt aangevallen. Dit is alleen toegestaan als er geen andere manier is om het gevaar te ontwijken, zoals weglopen. Als aan de regels wordt voldaan, is het geweld niet strafbaar.

Geen strafblad

De officier van justitie benadrukt dat deze zaak ingewikkeld is, omdat de verklaringen van het slachtoffer en de verdachte sterk uiteenlopen. Het blijft onduidelijk wie de ruzie heeft uitgelokt. Wel staat vast dat er geweld is gebruikt, maar het verloop van de situatie en de mate van geweld zijn lastig vast te stellen. De officier vindt een veroordeling voor zware mishandeling niet passend. Wel meent de officier dat poging tot zware mishandeling met zwaar letsel tot gevolg kan worden bewezen. Dat is een misdrijf waar hoge straffen voor kunnen gelden.

Toch eist de officier geen onvoorwaardelijke celstraf. Dit heeft te maken met het feit dat Eduardo geen strafblad heeft en nooit eerder met justitie in aanraking is geweest. Bovendien zijn de zaken tegen de zoon en de stiefvader geseponeerd. Daarnaast ziet de officier dat de situatie ook voor de verdachte zelf zeer ingrijpend is geweest. Daarom vordert de officier een taakstraf van 240 uur, een voorwaardelijke gevangenisstraf van één maand (met aftrek van het voorarrest) en een proeftijd van twee jaar. Daarnaast eist de officier een schadevergoeding van 900 euro voor materiële en immateriële schade van het slachtoffer.

Direct uitspraak

De rechtbank doet direct uitspraak. “Hoewel bij een gevecht vaak beide partijen schuld dragen”, oordeelt de rechter dat in dit geval geen beroep op noodweer kan worden gedaan. “Dit komt doordat u de situatie niet zonder verwijt bent begonnen. Het openen van de deur met een mes in de hand heeft de escalatie verder in gang gezet”, stelt de rechtbank.

Eduardo krijgt een taakstraf van 240 uur opgelegd. Mocht hij deze niet naar behoren uitvoeren, dan zal hij 120 dagen in de cel moeten doorbrengen. Daarnaast moet hij 850 euro aan materiële en immateriële schade vergoeden.