In de carwash liggen knokkende mannen op de grond, daarna vliegen er kogels rond

Klanten van een carwash in Rotterdam-Zuid weten op 1 mei 2023 niet wat ze meemaken. De hal waarin ze rustig hun auto staan te poetsen, verandert plotseling in een vechtarena. Op de grond liggen drie mannen, bovenop elkaar. De bovenste beukt erop los.

En daar blijft het niet bij. Er klinken ook twee schoten. Verschrikt laten de poetsers hun stofzuigerslang los en haasten zich naar de uitgang. Ze hebben mazzel gehad , want een van de kogels is dwars door een ruit van de carwash gevlogen.

Wie haalde de trekker over?

Wie heeft de trekker van de Glock overgehaald? En waarom? Justitie weet het zeker: het was Joe die de schoten loste. En daarom zit de gespierde dertiger nu voor de rechter, in een hagelwit T-shirt met korte mouwen. Zijn telefoon? Die is hij vergeten uit te zetten.

Uit de zak van zijn spijkerbroek komt - zul je net zien - opeens een harde ringtone. “Sorry hoor”, mompelt Joe als hij zijn toestel op ‘stil’ zet. “Was dat uw kapper?”, vraagt de rechter droogjes. Joe, die een modieus opgeschoren kapsel heeft, kan daar wel om grinniken.

Een paar minuten voordat de zitting begon, is hij de rechtbank binnengestoven. Zijn advocaat dacht nog even: die komt niet. Maar Joe is toch present en heeft paar dierbaren meegenomen. Ze zitten achter hem in de zaal, als zwijgende supporters. Bij eerdere verhoren hield Joe de kaken nog stijf op elkaar. Maar vanmiddag is dat anders.

'Ik wilde niet gaan schieten'

De ruzie in de autowasserij draaide volgens de Vlaardinger om een mishandeling. Veel wil hij er niet over kwijt, maar ene meneer A. zou een vriend van hem te grazen hebben genomen en ja, daar moest dus een antwoord op komen.

“Bent u dat?”, checkt de rechter als in de rechtszaal de bewakingsbeelden van de autowasserij verschijnen. Op het tv-scherm zijn twee mannen in trainingspak te zien, die met stevige pas naar de entree lopen. Joe knikt.
“Had u een vuurwapen bij u?”
“Nee”, antwoordt Joe. “Ik wilde niet gaan schieten.”

Wapen afpakken

De volgende beelden zijn opnames van binnenin de wasserij. Daarop is – van veraf - de vechtpartij te zien, inclusief een vonkenregen. “Volgens de politie is dat het moment waarop wordt geschoten”, zegt de rechter.

“Ik lag onderop, met mijn hoofd op de vloer”, zegt Joe. “Meneer A. lag op mij. Vanuit mijn positie kon ik de trekker helemaal niet overhalen. A. had het vuurwapen en heeft geschoten. Ik heb het wapen daarna kunnen afpakken en ben ermee naar buiten gerend.”

“Was u blij dat u het wapen in handen kreeg?”, vraagt de rechter.
“Zeker weten”, zegt Joe. “Ik heb mezelf uit een benauwde situatie gered.”

Blokken cocaïne en een Glock-pistool

Zowel Joe als A. blijken geen onbekenden van politie en justitie. Joe - tamelijk klein van stuk - is al eens veroordeeld voor vuurwapenbezit en heeft anderhalf jaar in de gevangenis doorgebracht voor poging doodslag. In die laatste zaak volgde uiteindelijk vrijspraak.

A. - een boom van een kerel - was op het moment van de ruzie net op vrije voeten, na een jarenlange celstraf. Onduidelijk blijft waarom, maar het had iets met geweld te maken. Hij is in elk geval ‘geen gewone burger’, benadrukt de advocaat van Joe zijn pleidooi.

Maar ook Joe heeft de schijn van braaf burgerschap nogal tegen. Na de schietpartij in de carwash vond de politie foto’s van blokken cocaïne en een Glock-pistool op zijn telefoon. "Die waren aan mij doorgestuurd", beweert de verdachte. "Ik heb ze niet zelf gemaakt."
"Nou", reageert de rechter. "De politie heeft een systeem om dat na te gaan en komt tot de conclusie dat u de maker moet zijn."

Baby

Joe heeft een tijdje in voorarrest gezeten voor de schietpartij in de wasserij. Hij werd opgepakt toen zijn vriendin hoogzwanger was. Rond de geboorte van de baby mocht hij de cel uit, in afwachting van zijn proces.

“Was dat de eerste keer dat u vader werd?”, vraagt de rechter.
Joe schudt het hoofd.
“Hoeveel kinderen heeft u?”
“Zes.”
“Hoe oud zijn ze?”
“De oudste is acht en de jongste is dus een baby.”

“Heeft u een baan?”
“Nee, ik kan niet op de werkvloer staan. Ik ben afgekeurd. Mijn werk is de zorg voor mijn kinderen. Ik weet zeker dat ik een goeie vader ben. Verder wil ik hier niks over kwijt."

Tissues in de zaal?

Bij Joe schieten de emoties deze middag alle kanten uit. Op het ene moment klinkt zijn stem kalm en beheerst, even later neigt zijn toon naar intimiderend. Als vragen hem niet zinnen, staart hij zwijgend naar zijn tafeltje.

“Zijn er ook tissues in de zaal?”, vraagt zijn advocaat als hij ziet dat Joe het op zeker moment niet meer droog houdt. Een van de rechters loopt even naar achteren en komt terug met een doos zakdoekjes. De advocaat geeft Joe, naast de tissues, een bemoedigend klopje op de schouder en schenkt een glaasje water voor hem in.

Het klopt niet dat alleen ik de boeman ben.

“Het gaat hier alleen maar over mij”, zegt Joe als hij zichzelf heeft herpakt. “Dat ík een vuurwapen heb, dat ík schiet. Maar ik zeg u: meneer A. was daar niet alleen. En al die andere personen zijn nooit onderzocht.”

“U vindt het oneerlijk dat alleen u terechtstaat?”, vraagt de rechter.
“Ja”, antwoordt Joe. “Het klopt niet dat alleen ik de boeman ben.”
"Mijn cliënt vindt dat de politie in dit onderzoek direct een bepaalde afslag heeft genomen", verduidelijkt de advocaat.

Wegduiken voor kogels

De officier van justitie is er niet van onder de indruk. “De schutter zit voor u”, zegt hij tegen de rechters. Hij benadrukt nog eens hoe makkelijk in Rotterdam bij conflicten naar een wapen wordt gegrepen en hoe anders het die avond had kunnen aflopen.

“Verdachte had meneer A. dodelijk kunnen verwonden en mensen die hun auto stonden te wassen, moesten wegduiken voor de kogels”, zegt de officier. Als het aan hem ligt, gaat Joe drie jaar de gevangenis in.

Advocaat gaat voor vrijspraak

De advocaat ziet het allemaal anders. Op de gevonden kogelhulzen is DNA van meneer A. gevonden, betoogt hij. En dat zou aantonen dat het gebruikte vuurwapen niet van Joe was. “Heeft meneer A. het wapen doorgeladen? En daarna gebruikt?”, is de retorische vraag die hij opwerpt. De raadsman gaat voor vrijspraak.

De rechtbank zegt over twee weken met een vonnis te komen. "Ik zal er zijn", belooft Joe.

DIT VINDT DE RECHTBANK
Joe wordt niet veroordeeld voor poging doodslag, omdat de kogels niet in de richting van A. zijn gevlogen. Daardoor is het leven van A. niet in gevaar gekomen, meent de rechtbank.
Wel krijgt Joe straf voor vuurwapenbezit. Het wapen waarmee hij na de vechtpartij de carwash uitliep, had hij moeten inleveren en dat heeft hij niet gedaan. Joe, die niet bij de uitspraak aanwezig is, moet daarom een half jaar de cel in.

Dit is een artikel van onze mediapartner Rijnmond.