Kind (2) geslagen met deegroller, vader wijst naar hond en prostituerende schoonzus

Verdachte Edwin K. en zijn vrouw Natasja* worden gebeld door Natasja's zus met de vraag of ze de kinderen willen ophalen. Ze besluiten direct naar Natasja's zus te gaan. Zodra ze binnenkomen, valt Edwin meteen iets op: Thomas*, zijn biologische zoon, heeft een rood vlekje op zijn neus. Volgens Natasja zus is Mitchell* – Natasja's biologische zoon – de veroorzaker. Hij zou Thomas met een kinderboekje op zijn neus hebben geslagen.

Deegroller op kinderhoofd

Edwin zou naar boven zijn gegaan, waar Mitchell op dat moment lag te slapen. In het trappenhuis hoort de buurvrouw plotseling een kind hevig krijsen. Het is geen gewone huilbui; het klinkt alsof het kind in nood is. Kort daarna vertoont Mitchell duidelijke sporen van mishandeling: blauwe plekken, bloeduitstortingen en verkleuringen. Wat volgt is een felle ruzie in de woning.

Maar het blijft niet bij woorden. Ook thuis in Vlaardingen, in een woning in de wijk Centrum, vlakbij het parkeerterrein aan de Broekweg, escaleert het geweld.

Daar zou Edwin zijn stiefzoon met een deegroller op het hoofd hebben geslagen. Het gevolg: een bult op het kinderhoofdje, zo groot als een ei. Natasja stuurt haar zus een bericht waarin ze aangeeft dat Edwin haar ook heeft mishandeld, en dat Mitchell ‘het k*nkerkind is’. Uit voorzorg brengt ze Thomas en Mitchell de volgende dag terug.

Pasta koken 

Volgens Edwin is er sprake van een andere gebeurtenis en is hij niet verantwoordelijk voor het voorval; de verwondingen zouden volgens hem zijn veroorzaakt door de hond van zijn schoonzus: een 35 kilo wegende Staffordshire bullterriër met pitbullachtige kenmerken. Hij zegt met eigen ogen te hebben gezien hoe de hond de ijzeren tralies van zijn kooi had doorgebeten. De schoonzus zou bovendien zelf hebben gezegd dat de hond het had gedaan.

Een Staffordshire bullterriër, dit is geen foto van de betreffende hond van de schoonzus van Edwin | Foto: Wikimedia

Edwin vertelt dat hij bij aankomst in de woning ziet hoe de schoonzus Mitchell ruw aan zijn arm door de kamer sleurt. Daarna zou zij het kind van een hoogte van zo’n dertig centimeter op de grond hebben laten vallen. Kort daarop legt ze het kind in bed. Edwin zegt dat hij toen nog even naar boven is gegaan om Mitchell streng toe te spreken. Hij benadrukt dat hij een harde stem heeft en dat het huis erg gehorig is. Ondertussen stond Natasja beneden in de keuken pasta te koken, en leek er niets aan de hand.

Kofferbak van een auto

Verder onderneemt Edwin weinig actie, stelt hij. De schoonzus zou volgens hem een gevaarlijke vrouw zijn die zich met prostitutie bezighoudt. Haar partner zou zelfs zo bedreigend zijn, dat hij vreest “in de kofferbak van een auto te belanden” als hij zich uitspreekt.

Later die avond ‘stoeien’ Edwin en Natasja met elkaar, volgens Edwin om haar weer bij zinnen te brengen. Natasja zou vaak last hebben van waanideeën. Hij beweert dat hij haar moest tegenhouden voor haar eigen veiligheid. Natasja zou hebben verklaard dat hij haar aan haar nek door de kamer heeft gesleurd. De blauwe plekken op haar lichaam en dat van de kinderen, zegt hij, zouden afkomstig zijn van een bloedstollingsziekte.

Blauwe ogen

Volgens de officier van justitie gaan de kinderen drie dagen later naar het kinderdagverblijf. Daar merken medewerkers al snel op dat beide kinderen blauwe plekken op hun lichaam hebben. Als Mitchell later met Natasja's zus in de speeltuin is, valt hij opnieuw op. Een oplettende vrouw ziet dat het jongetje twee blauwe ogen heeft, een armpje moeilijk beweegt en onder de blauwe plekken zit.

De vrouw schakelt direct de politie in. Mitchell wordt overgebracht naar het Erasmus Medisch Centrum, waar ook Thomas naartoe wordt gebracht voor onderzoek. In het ziekenhuis blijkt dat Mitchell een gebroken sleutelbeen heeft, samen met maar liefst 29 bloeduitstortingen op ongebruikelijke plekken, veroorzaakt door een object. Ook bij de tien maanden oude Thomas worden meerdere bloeduitstortingen vastgesteld. Twee dagen later worden beide kinderen ondergebracht in een pleeggezin.

‘Hele goede relatie’

De advocaat die de belangen van de kinderen behartigt, dient een schadevergoeding van in totaal 16.500 euro in voor het aangedane leed. Tijdens de rechtszitting zit Edwin in de zaal en schudt kalm zijn hoofd als hij hoort wat hem ten laste wordt gelegd. Volgens hem is het een warm gezin en is hij onschuldig. Sterker nog, zegt hij, hij en Natasja hebben “een hele goede relatie”. Natasja zelf is niet aanwezig; zij is inmiddels opgenomen in een gespecialiseerde kliniek in Utrecht.

Volgens Edwin’s advocaat rammelt het dossier aan alle kanten. “Het kan zijn dat er verschillende oorzaken zijn”, stelt hij. De verwondingen zouden volgens hem veroorzaakt kunnen zijn door de hond, door de kinderen zelf, door de zus of een combinatie daarvan. Bovendien wijst hij erop dat zowel Natasja als de kinderen een bloedstollingsziekte hebben, wat de blauwe plekken mogelijk zouden verklaren. Daarbij zou Natasja hebben verklaard dat ze heeft gelogen over het huiselijk geweld.

Blanco strafblad

De verdediging wijst verder op Edwin’s blanco strafblad. Hij zou hard werken aan zijn toekomst en het risico op herhaling wordt als laag ingeschat. Instanties zouden bovendien positief over hem oordelen. De advocaat pleit daarom voor vrijspraak. De reclassering bevestigt dat Edwin zijn afspraken nakomt, maar merkt ook op dat hij oppervlakkig overkomt en vooral sociaal wenselijke antwoorden geeft.

De officier van justitie ziet het anders dan de advocaat van Edwin. Volgens haar is het bewijs duidelijk en wijst alles in de richting van Edwin. Ze acht het bewezen dat hij de kinderen heeft geslagen, geschopt en dat hij met Mitchell heeft gegooid. Het letsel past volgens haar niet bij een aanval van een hond. Daarbij vindt de officier dat de verwondingen van Natasja, appgesprekken tussen de zussen én een audiobericht waarin te horen is dat Edwin Mitchell pijn doet, genoeg bewijs tonen voor een veroordeling.

‘Bedankt voor de aandacht’

Volgens de officier van justitie lijkt Natasja haar partner in bescherming te willen nemen, mogelijk om hem een straf en strafblad te besparen. De officier hekelt het feit dat Edwin tegenstrijdige verklaringen heeft afgelegd en de schuld bij Natasja legt. Zijn verklaringen noemt ze ‘ongeloofwaardig’.

Ze eist een gevangenisstraf van 102 dagen en een taakstraf van 200 uur. Omdat Edwin deze 102 dagen al in voorarrest heeft gezeten, hoeft hij niet opnieuw de cel in. De schadevergoeding van 10.000 euro voor Mitchell moet volgens de officier van justitie worden toegekend en zal op een aparte rekening moeten worden gestort. Voor Thomas vraagt de officier vrijspraak.

Edwin sluit de zitting af met de woorden: “Ik wil jullie bedanken voor alle aandacht. Ik blijf streven om een goede vader te blijven en mijn gezin op te bouwen in de toekomst.”

De rechtbank doet over twee weken uitspraak, op 15 april om 13:00 uur in Dordrecht.

*Namen in dit artikel zijn gefingeerd in verband met de privacy van de betrokkenen.