Kim leeft al twintig jaar in het donker, haar laatste hoop ligt in Australië

Ruim twintig jaar geleden had Kim haar leven goed op de rit. Ze beviel van haar zoon Imar, rondde haar opleiding af en speelde op hoog niveau tafeltennis. Een halfjaar na haar bevalling werd ze abnormaal moe. De diagnose chronische lyme en een auto-immuunziekte volgde. Sindsdien ligt ze het grootste deel van de dag in een donkere kamer, veelal zonder geluid of licht. Tot enkele jaren geleden lukte het haar nog enigszins om met haar aandoening te leven. Maar sinds de diagnose trigeminusneuralgie – een aandoening die bekendstaat als ‘de suïcide disease’ – is haar leven volgens haar partner Michaël Mertens “niet meer vol te houden.”

 “Je moet je voorstellen dat je twee weken lang met kiespijn ligt, maar het is geen kiespijn, dus je kunt er ook niets mee doen,” vertelt Michaël. Kim heeft haar euthanasie al voorbereid. “Als ze niet naar Australië gaat, dan ligt de verklaring er eigenlijk al.” Toch wil Kim leven. De hoop is gevestigd op een behandeling in Australië, waarvan de kosten oplopen tot 45.000 euro.

‘Wij zijn door ons netwerk heen’

“We hebben al bijdragen van familie gekregen, dat heeft erg geholpen. Maar het totaalbedrag heb je niet zomaar liggen,” vertelt Michaël. Om de rest van het geld bij elkaar te krijgen, stelde hij voor een crowdfundingsactie op te zetten. “Tot nu toe mogen we niet klagen,” zegt hij. “Maar we zijn inmiddels wel door ons netwerk heen.”

De puberzoon van Kim weet niet anders dan dat zijn moeder ziek is. “Ik ben gewend dat mijn moeder het grootste deel van de dag op bed ligt. Als klein kind ben je daar niet echt mee bezig, maar later denk je: het zou eigenlijk wel leuk zijn als je met je ouders een dagje weg kunt.”

Uiteraard gunt hij zijn moeder het beste. “Als je andere moeders van vrienden ziet die gezond zijn, dan word je daar toch verdrietig van.” Ondanks de situatie blijft hij hoopvol. “Ik hoop dat Australië gewoon gaat werken. Al kan ze maar vijf minuten naar buiten om een rondje te lopen, dat zou al een wonder zijn.”

Tafeltennis in de Korenbeurs

Voordat Kim ziek werd, stond ze in de bloei van haar leven. Ze tafeltenniste op hoog niveau in de Korenbeurs, tegenwoordig de bibliotheek van Schiedam. Vriendin Maaike Gerst herinnert zich die tijd nog goed. “We trainden drie à vier keer per week. Zij was toch wel iets getalenteerder dan ik,” zegt ze lachend. Sinds kort hebben Maaike en Kim weer telefonisch contact, maar vanwege Kims omstandigheden hebben ze elkaar lange tijd niet gezien. Maaike maakt zich zorgen. “Zou dit dan echt nog kunnen helpen?”

Een laatste kans

Kim, Michaël en Imar doen hun uiterste best om deze laatste kans mogelijk te maken. “Dit is de enige optie. Voor de rest hebben we alles al gedaan.”

Wie wil bijdragen aan de behandeling van Kim, kan terecht op de crowdfunding pagina of door hier te klikken.

Denk je aan zelfdoding of maak je je zorgen om iemand? Praten erover kan anoniem via de chat op www.113.nl of telefonisch op 113 of 0800-0113.