Floddertaferelen in Schiedam: oma breekt hand, broodje kipfilet en verboden wapenbezit

Het incident vindt bijna twee jaar geleden plaats. Vader en zoon zeggen net uit de kroeg te komen en hebben een zogenoemd ‘vrijdagbiertje’ op. “Al was dat niet veel”, aldus de vader. Ook de zoon, moeder en vriend hadden wat gedronken. Volgens de vader was het allemaal niet zo serieus. “Gewoon een vader-zoondingetje, doen we wel vaker in een melige bui”, verklaart hij tijdens de rechtszitting. De zoon vult aan: “Elk weekend bijna wel. Als je niet met je eigen vader kunt stoeien, is er toch iets mis?”, zegt hij tegen de rechter.

Huiselijk geweld

Toch lijkt de situatie voor omstanders serieuzer dan vader en zoon doen voorkomen. Zij vinden het zo zorgelijk dat ze een melding doen van huiselijk geweld. De politie komt ter plaatse in de hoop de ruzie te sussen en vraagt of ze binnen mogen komen. De moeder, inmiddels in de deuropening, reageert fel: de agenten moeten maar een huiszoekingsbevel halen. “We zijn gewoon een broodje kipfilet aan het eten.”

Zo vader, zo zoon

De agenten vragen vervolgens of de familie zich wil legitimeren, maar volgens de vader is dat niet nodig. Een familievriend, die ook in de woning is, komt samen met de moeder naar buiten. Er ontstaat een discussie over het tonen van een identiteitsbewijs. De zoon besluit uiteindelijk toch zijn paspoort te pakken, maar maakt de situatie direct grimmiger door twee keer naar de agenten te roepen: “Hersenloze k*nk*rsukkels.” Een woordkeuze die ook de vader niet vreemd is.

Wat er daarna precies gebeurt, is niet eenduidig vast te stellen. De politie en de familie hebben totaal verschillende lezingen van het incident. De rechtbank baseert zich op de verklaringen van de agenten en schetst het volgende beeld: tijdens de aanhouding zou de vader de agenten hebben uitgescholden, onder andere met de woorden: "K*nk*rhomo" en "k*nk*rkale." Er ontstaat duw- en trekwerk, waarbij een van de agenten tegen een ruit wordt gedrukt. Daarbij is een harde kraak te horen.

Een kus

De agenten proberen vervolgens de vader, de zoon, de moeder en de vriend van de familie aan te houden. De zoon weet zich los te wringen. Daarop trekken de agenten hun wapens, waaronder een stroomstootwapen, gericht op de jongen. Op dat moment wordt de moeder tegen een busje aangedrukt. In paniek, naar eigen zeggen om haar zoon te beschermen, trapt en krabt ze de agent die haar vasthoudt.

Voordat het wapen kan worden gebruikt, springt de oma van de jongen ertussen en blokkeert daarmee de schietlijn. Dan grijpt de vriend van de familie in. Hij springt op de zoon, klampt zich aan hem vast, fluistert hem volgens de agenten iets in het oor en zou hem vervolgens een kus hebben gegeven. Volgens de vriend klopt dat niet: “Ik zoen geen mannen.” Waarop de zoon reageert: “Dat mag heus wel, hoor.”

De drie aanwezige agenten geven een noodsignaal af. Meerdere collega’s komen ter plaatse. De vader ligt inmiddels op de grond tussen twee busjes en verzet zich hevig tegen zijn arrestatie. De moeder schopt een van de agenten en probeert zich eveneens los te rukken. De zoon wordt uiteindelijk in de boeien geslagen en ook de vriend van de familie wordt meegenomen naar het politiebureau.

Tandenknarsen

Na de confrontatie zijn er meerdere gewonden. Een van de agenten meldt last te hebben van zijn hand. Ook heeft hij schaafwonden op zijn lichaam, pijn aan zijn scheenbeen en nekklachten. Volgens de moeder van de familie heeft de oma een gebroken pink en hand opgelopen, en is haar heup verdraaid. De vader voegt daaraan toe dat een van zijn tanden is afgebroken doordat er op zijn hoofd is getrapt: “Ik loop mijn tanden er niet zelf uit te knarsen.” Ook wil hij weten of hij aangifte kan doen bij de rechter, die op haar beurt laat weten dat dat bij de politie moet.

De Slachtofferhulpofficier dient drie schadevorderingen in. Die betreffen onder andere een agent die naar eigen zeggen fors is mishandeld door de familie en daardoor meerdere behandelingen bij een chiropractor moest ondergaan. Het gaat in totaal om vier bedragen: 800, 525, 275 en 500 euro. De familieleden laten weten dat ze ook een schadevergoeding willen indienen, maar geven ook aan dat dat helemaal geen zin heeft. Zo vertelt de moeder, het is de politie tegen ons, dat heeft helemaal geen zin.

‘Lieve jongen’

Het is overigens niet de eerste keer dat de familieleden met politie en justitie in aanraking komen. De moeder is geschokt als ze het hoort, tijdens de zitting kijkt ze meerdere malen naar de drie mannen. De zoon is onlangs veroordeeld voor rijden zonder rijbewijs. De vader leeft van 100 euro per week vanwege schulden en is bovendien eerder veroordeeld voor verduistering. De vriend van de familie heeft een strafblad voor drugsbezit, afpersing, verboden wapenbezit, een verkeersboete en huiselijk geweld. Al valt dat volgens hem allemaal wel mee. “De reclassering vond mij een hele lieve jongen”, zegt hij tegen de rechter.

De advocaat van de vader stelt dat er sprake was van buitensporig politiegeweld. Volgens hem is het gezin niet minachtend tegenover de politie, maar slechts "wat mondig." Gezien de omstandigheden, het tijdsverloop en het feit dat de vader een tand verloor, vraagt hij om een lage taakstraf en matiging van de schadevergoeding. De advocaat van de moeder pleit voor een geheel voorwaardelijke straf, omdat zij geen strafblad heeft, in de zorg werkt en nooit eerder in aanraking kwam met justitie. Ook de advocaat van de zoon vraagt om een voorwaardelijke straf met een proeftijd en verzoekt om verlaging van het schadebedrag.

De officier van justitie eist voor alle vier de verdachten een taakstraf van 100 uur. Daarnaast moet de moeder volgens de eis 275 euro betalen aan een van de agenten. De drie mannen samen zouden 1600 euro aan schadevergoeding moeten betalen aan de overige agenten.

‘Sowieso hoger beroep’

De rechtbank in Rotterdam oordeelt uiteindelijk milder. De vader en de vriend krijgen elk 60 uur taakstraf opgelegd, en samen moeten zij 1300 euro aan schadevergoeding betalen. De zoon krijgt 30 uur taakstraf, omdat niet is bewezen dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan openlijk geweld. De moeder krijgt 60 uur taakstraf en moet 275 euro betalen aan een van de agenten. Na het voorlezen van het vonnis verlaten de verdachten ogenschijnlijk verveeld de rechtszaal. Op de gang klinkt gelach. De vader roept luid: “Ik ga sowieso in hoger beroep.”

De namen van de verdachten zijn weggelaten om de privacy van betrokkenen te waarborgen.