Annette heeft een bijzondere hobby: ‘Nee, ik vloek echt nooit’

Bij het bouwen van miniaturen wordt de echte wereld – of een fantasiewereld – nagebouwd op een hele kleine schaal. Dit wordt vaak gedaan met dunne stukken karton, hout of papier. “Ik ben toch bijna een jaar bezig met een miniatuur”, vertelt de Vlaardinger.

‘Dit is de jager die thuiskomt’

“Dit is een grotere”, vertelt Annette, terwijl ze een klein houten huisje uit haar kast tilt. “Je kan naar binnen kijken, maar op deze manier gaat het een stuk makkelijker.” Ze draait de voorkant van het huis open, waarachter een gezellig, knus ingericht woonkamertje vandaan komt. “Dit is de jager die thuiskomt, en je kan zien dat zijn rek volhangt met geschoten wild.”

“Als je hiermee bezig bent, dan moet je alles uitschakelen. Je bent niet bezig met de wereld, met de problemen of wat er om je heen gebeurt”, legt Annette uit. “Zo kom je echt helemaal tot rust.”

‘De vogel is gevlogen’

“Deze staat symbool voor mijn scheiding.” Annette pakt een ander miniatuur erbij. Dit is een muur met een bureau ertegenaan. In de muur zit een raam met daarop een kooi die leeg is. “De vogel is gevlogen, de muur brokkelt af en de liefdesbrieven liggen op de grond. Hoe ik aan de ene kant gezellig aan de thee kan zijn, maar met de rotzooi in de keuken.”

Er is een hoop geduld nodig om een miniatuurwereld te kunnen bouwen. “Maar nee, ik vloek echt nooit”, vertelt Annette. “Maar u raakt nooit gefrustreerd?” vraagt de verslaggever van Twee. “Dan ga ik wat anders doen”, antwoordt de Vlaardinger.