Met revolver werd winkel aan Vlaardingse Reigerlaan overvallen: ‘We gaan geld maken’

In een SEAT Ibiza pikt Masi A. een vriend op. Het is warm, ongebruikelijk warm voor een zaterdagavond in april. Gaan zij willens en wetens op weg naar een overval of gewoon een vriend helpen verhuizen? Masi houdt in de rechtbank vol dat hij nergens van wist, ook wanneer feiten hem in de knel brengen: “Ik zweer op mijn moeder dat ik het niet wist.” De rechtszaak schetst twee mogelijke verhalen: de officier van justitie maakt een verhaal op waarin de verdachte medeplichtig is aan een gewapende overval en vervolgens liegt over zijn betrokkenheid. De verdachte zelf stelt dat hij met een mes is bedreigd, gedwongen om mee te werken aan het strafbare feit.

Masi pikt zijn vriend op. Verklaringen over waar en waarom lopen uiteen. Zijn vriend stelt opgehaald te zijn in Nesselande ‘om te gaan chillen’. Maar zelf stelt de verdachte dat het gebeurde in Gouda ‘om daarna in Schiedam iemand te helpen verhuizen’. Feit is dat het tweetal van tevoren een snapchat gesprek heeft waarin tussen spraakberichten door de woorden vallen: “Inbraak zeker”, waarop zijn vriend antwoord: “Doe aub snel strijder. We gaan geld maken.” Het tweetal komt aan op Station Schiedam Centrum waar ze uitstappen en verschillende jongens ontmoeten. Op camera’s van een nabijgelegen restaurant is te zien hoe de jongens handenschuddend elkaar begroeten. Masi en één andere jongen stappen in de SEAT Ibiza.

Wat zich in de auto afspeelt vormt het belangrijke verschil tussen de twee verhalen. Volgens Masi stapt er verderop een jongen in die hem vanaf de achterbank bedreigt met een groot mes. Het lemmet van dertig centimeter, prikkend in zijn zij. Hij is onder druk gezet om de jongens, allen ogenschijnlijk minderjarig, naar een telecomzaak te rijden aan de Vlaardingse Reigerlaan. De officier van justitie en de rechter vinden het onwaarschijnlijk: er is geen bewijs voor, verklaringen van de verdachte en zijn vriend verschillen en het snapchatgesprek lijkt verdommend bewijs – zeker omdat de verdachte weigert uit te wijden over de betekenis van het gesprek en steevast ontkent dat het slaat op een strafbaar feit.

Geen buit, wel een revolver

Bij aankomst stappen twee jongens uit. Op straat trekken ze shirts of bivakmutsen over hun gezichten, en stappen gewapend de winkel in. Binnen verstoppen medewerkers zich, maar twee van hen worden door de anonieme tieners bedreigd. Eén dader mikt een revolver op een medewerker. De andere dader slaat met een hamer op de vitrine gevuld met laptops en schreeuwt: “Vitrine!” De overval is vastgelegd, bevestigd door zowel getuigen als camerabeelden.

De overval mislukt en de daders rennen al gauw zonder buit naar buiten, klimmen in de auto die er snel vandoor gaat. Verderop stappen de daders uit. Masi rijdt alleen verder. Zijn ‘vriend’ stuurt hem nog berichten via Snapchat: “Is het gelukt?”

Aanhouding

Op de A20 bij de afrit van Moordrecht wordt de auto door de politie tot stilstand gebracht. Een team, bedoeld voor de aanhouding van gevaarlijke personen, arresteert Masi. Enkele dagen later begint het politieverhoor. In eerste instantie ontkent hij volledig – later, in de rechtbank stelt hij te hebben ontkend uit angst voor de daders. Maar wanneer de politie hem confronteert met het feit dat zijn kenteken in verband kan worden gebracht met de overval begint hij zijn verhaal over de bedreiging. Hij spendeerde 75 dagen in de gevangenis, iets wat hem volgens zijn advocaat “niet in de koude kleren is gaan zitten.”

Waarom belde hij niet de politie? “Ze hadden mijn adres, ik was bang voor die jongens.” Dan is er nog de kwestie van zijn vriend, waarom zou hij Masi in een auto stoppen met jongens die dit gingen doen? “Misschien heeft hij mij gebruikt. De val in gelokt als een muis. Misschien heeft hij geld gekregen, de zogenaamde vriend.” Masi lijkt verbaasd over de beschuldigingen van de vervolger: “Als ik het had geweten zou ik toch niet met mijn eigen auto, zonder het kenteken af te plakken, gaan rijden?”

Andere daders op vrije voeten

De drie andere daders zijn nooit opgepakt. Via camerabeelden is achterhaald wie het vermoedelijk zijn, maar Masi is nodig om hen aan te wijzen. Dat heeft hij tijdens een verhoor geweigerd. Tot de verbazing van aanwezigen in de rechtszaal besluit hij dat ter plaatse nu toch te doen. De rechters produceren drie foto’s van de jonge verdachten en Masi bevestigt dat zij het zijn. “Jammer dat je het niet eerder zei, dan had je hier niet alleen gezeten”, stelt de officier van justitie. Ook kan het verhaal van de bedreiging, waar de verdachte in zijn verdediging op steunt, niet bevestigd worden zonder de andere daders.

‘Ongeloofwaardig verhaal’

De officier van justitie gaat in tegen het verhaal van de verdachte: “Het verhaal van de verdachte is ongeloofwaardig en gezien de onderzoeksbevindingen niet aannemelijk.” De tegenstrijdigheden, het ontkennen bij het eerste verhoor en het Snapchatgesprek wijzen volgens de vervolger allemaal op de betrokkenheid met opzet. “Dit is je straatje schoonvegen. Telkens als het de verdachte te heet onder de voeten wordt is hij stil”, somt hij op. “Uit het dossier kunnen we afleiden dat de verdachte doelbewust heeft meegewerkt. Hij heeft zijn auto en chauffeurskunsten verleend voor het plegen van een strafbaar feit.” Ook de drie rechters van de meervoudige kamer zijn sceptisch over het verhaal: “Er is bitter weinig wat uw verhaal ondersteund.” De rechter vraagt het hem op de man af: “Spreekt u de waarheid?” De verdachte houdt stoïcijns zijn verhaal vol.

‘Ik was bezig met slechte jongens’

Masi heeft moeite met uit de klauwen blijven van criminaliteit. “Ik was bezig met slechte jongens”, vertelt hij over zijn strafblad, opgelopen door het bezitten van pepperspray. Zijn naam komt ook voor in meerdere geseponeerde zaken voor zwaardere delicten in 2024: allemaal vervallen omdat er te weinig bewijs tegen hem was, maar het schetst een beeld van iemand die leefde in de buurt van misdaad.

“Daarom ben ik verhuisd naar het huis van mijn broer”, zegt hij over hoe hij het ‘slechte’ achter zich laat. Hij werkt nu al een jaar voor zijn broer in een fietsenzaak. Het voorarrest was dan ook zeer verstorend. De afgelopen weken kon hij weer aan de slag, al zij het met een enkelband van justitie. De regelmaat doet hem goed.

‘Tussen de moordenaars’

Eén ding weet de verdachte zeker: terug naar de gevangenis wil hij niet. “Het is niet fijn in de gevangenis, daar word je niet een beter mens van. Je zit tussen allemaal jongens en moordenaars”, zegt hij. “Als je met vijf voetballers omgaat word je misschien de zesde, maar als je met vijf dieven omgaat word je ook misschien de zesde.”

Gevangenisstraf is wél wat het OM eist: “Medeplichtigheid met opzet voor een poging tot gewapende overval. Straf moet afschrikken: je draait de gevangenis in. Een lichtere sanctie is niet op zijn plaats.” De eis is een jaar gevangenisstraf, waarvan vier maanden voorwaardelijk en aftrek van de dagen die hij al heeft gezeten. De officier van justitie benoemt specifiek dat deze zaak er één is binnen een grotere golf van overvallen in Vlaardingen en Schiedam. Niet alleen directe betrokkenen maar ook andere burgers ervaren de angst van de geweldsexplosie, zo verwijt hij de verdachte.

Ook de rol als autobestuurder mag volgens hem niet worden onderschat: “De rol van de verdachte was beperkt maar cruciaal. De daders waren minderjarig en hadden iemand met rijbewijs nodig.”

De rechtbank doet 30 juni uitspraak in de zaak.