Hond aaien loopt uit op dodelijke steekpartij: 10 jaar cel geëist

Het is 25 januari 2025 wanneer de in Portugal geboren Daniel thuis aan het klussen is. In de kamer van zijn dochter en buiten bij het huis snijdt hij zakken open, knipt tie-wraps door en is hij bezig met stucwerk. Daarvoor gebruikt hij zijn oude werkmes, een zakmes dat in de binnenzak van zijn winterjas zit. Het is een voorwerp dat later die dag een beslissende rol zal spelen.

Zeven dagen later

Rond het middaguur besluit hij met zijn vrouw, kinderen en een klein hondje van 26 kilo een vriend in de stad te bezoeken. Daniel heeft dan al een paar biertjes op en een joint gerookt. “Daar word ik rustig van”, zegt hij in een bijna volle rechtszaal. Bij de vriend lijkt een kalme sfeer. Tegen zessen gaat zijn vrouw naar huis; Daniel loopt nog even langs Bar Lisboa in het centrum van Schiedam, omdat twee oud-collega’s daar een mogelijke klus voor hem hebben. Hij is op dat moment werkloos.

Hij neemt afscheid van zijn vrouw en kinderen en belooft binnen vijf minuten thuis te zijn voor het eten. Bij de Portugese bar aangekomen, ziet Daniel twee oud-collega’s buiten staan, een naamgenoot Daniel en een man genaamd Nelson. Ze roken, begroeten hem en raken in gesprek.

Hulpdiensten onderzoeken plaats delict | Foto: Flashphoto

Eén zwaaiende beweging

Dan komen twee andere mannen uit de bar naar buiten om te roken. Daniel kent hen niet. Eén van hen loopt op zijn hond af en wil het dier aaien. Daniel waarschuwt dat beter niet te doen, omdat de hond dan onrustig wordt en tegen mensen opspringt. Volgens Daniel mompelt de man daarop iets agressiefs; omstanders spreken van een korte woordenwisseling. Mogelijk was de man die de hond wilde aaien onder invloed.

Daarna lijkt de rust teruggekeerd en lijkt het incident voorbij. Daniel stelt voor om met zijn collega’s naar binnen te gaan om verder te praten, het is immers koud. Maar kort daarna gaat het alsnog mis. Volgens getuige Ricardo zet het latere slachtoffer zijn biertje neer, dat op de grond valt, en geeft hij Daniel plotseling een trap. Collega Daniel springt ertussen om de twee uit elkaar te halen, waarbij het slachtoffer ten val komt. Daniel, die ook is gevallen, staat op en slaat het slachtoffer met één zwaaiende beweging richting de borst.

Slachtoffer overleden

In paniek rent hij weg. Onderweg naar huis moet hij meerdere keren overgeven. Wat er daarna gebeurt, zegt verdachte Daniel zich niet meer precies te herinneren. Hij weet nog dat hij een mes in zijn hand had en dat hij het heeft weggegooid, mogelijk in het water. Thuis vertelt hij zijn vrouw dat er iets vreselijks is gebeurd en dat hij zich moest verdedigen. Even later besluit hij terug te gaan naar de plek van het incident. Onderweg appt hij de achtergebleven vriend, die ook Daniel heet, die hem laat weten dat het helemaal mis is en dat het slachtoffer waarschijnlijk is overleden.

Rond 19:17 uur komt bij de meldkamer een melding binnen van een reanimatie in de Gruttersteeg in Schiedam. Agenten arriveren snel en zien omstanders richting de steeg wijzen. Op de grond ligt een man met open ogen en een snijwond van zes tot acht centimeter ter hoogte van zijn hart; zijn polsslag is niet meer voelbaar. Een arts voert ter plaatse een openhartoperatie uit, waarna het slachtoffer in kritieke toestand naar het Erasmus MC wordt gebracht. Daar overlijdt hij de volgende nacht op 26 januari om 05:15 uur.

Hulpdiensten zetten de Hoogstraat in Schiedam af | Foto: Flashphoto

Intense prikkel

Intussen meldt verdachte Daniel zich bij het plaats delict. Eerst vraagt hij een brandweerman wat er is gebeurd, daarna geeft hij zich bij de politie aan met de mededeling dat hij degene is die heeft gestoken, maar dat hij zich niets meer herinnert. “Het was een splitsecond, ik herinner mij een flash van mijn kind en dochter en dacht dat ik mijn leven kwijt zou raken.” Hij wordt aangehouden en tijdens het verhoor herhaalt hij dat alles in een fractie van een seconde gebeurde en dat hij alleen nog weet dat hij ineens het mes vast had.

Een psycholoog die de verdachte later onderzoekt, betwijfelt of er sprake kan zijn geweest van een black-out. Bij Daniel zijn geen stoornissen of beperkingen bekend die zo’n reactie kunnen verklaren. Daarom komt tijdens de zitting de vraag op of er sprake kan zijn geweest van een acuut psychotrauma, waarbij iemand door een plotselinge, zeer intense prikkel in een tijdelijke psychische ontregeling kan raken. Maar of zo’n reactie ook kan ontstaan door een trap in de ballen, is volgens de deskundige onzeker. Zoals zij zegt: “Ik ken het alleen bij mensen die al dingen hebben, ik ken acuut psychotrauma niet.”

Druk bij plassen

Volgens de verdediging tekent zich een chaotische en pijnlijke situatie af. Daniel had tegen het slachtoffer gezegd dat hij van de hond af moest blijven en had uitgelegd waarom. “Mijn cliënt zegt: blijf van mijn hond af. Legt ook uit waarom. Hoort de man iets roepen en krijgt uit het niets een trap tussen de benen. Gevolgd door enorme trap op het scrotum en dat doet zeer.” Tal van zenuwen in dat gebied kunnen zulke pijn direct doorgeven aan de hersenen, benadrukt zijn advocaat, en de duur en intensiteit kunnen per persoon sterk verschillen. Daarnaast zouden de testikels daadwerkelijk beschadigd zijn: de linker testis zou hoger staan dan normaal en één testikel is ontstoken. Volgens de verdediging heeft Daniel sindsdien geen erectie meer en geen druk bij het plassen.

Hulpdiensten komen slachtoffer te hulp op de Hoogstraat in Schiedam | Foto: Flashphoto

Klokkenspel

Twijfels over de fysieke mogelijkheid om direct na zo’n trap aan te vallen, worden door het Openbaar Ministerie opgeworpen. De officier stelt dat als een man ineenkrimpt, dan dat een samentrekkende beweging is. Het handelen en het pakken van een mes is juist een uitwaartse handeling, en die staat qua karakter haaks op ineenkrimpen. Ook wordt erop gewezen dat Daniel bij zijn intake in de gevangenis zou hebben gezegd geen medische klachten te hebben, terwijl hij later wél letsel claimt. Dat een testikel hoger zou hangen, wordt daarbij afgedaan als onvoldoende onderbouwing: “Het is geen klokkenspel dat zomaar gelijk hangt.”

Volledig instinctief zou Daniel hebben gehandeld, stelt zijn advocaat verder. Hij zou het mes hebben gepakt zonder te beseffen dat hij het bij zich had en het slachtoffer één keer hebben gestoken, wat direct fataal bleek. Daarna gaat “cliënt al brakend, in shock naar huis, hoe hij loopt weet hij niet meer.” Thuis vertelt hij volgens de verdediging aan aan zijn vrouw en later aan een vriend dat hij mogelijk iemand had verwond en dat hij moest terugkeren. Volgens de advocaat gaat het hier om mensen die alleen maar het juiste willen doen. “Sinds hij in de gevangenis zit staat hij iedere dag op met dat hij een man heeft gedood.” 

Hulpdiensten ter plaatse op de Hoogstraat | Foto: Flashphoto

‘Ik ken het niet’

Ondertussen klinkt kritiek op het onderzoek naar Daniels toestand tijdens het incident. Er is volgens de verdediging alleen gekeken naar langdurige stoornissen, en die heeft hij niet. Wat er precies gebeurde tijdens het moment van steken, zou niet zijn onderzocht. Dat leidt in de rechtszaal tot een specifieke vraag. De rechtbank wil weten: “Kan een dissociatieve stoornis ontstaan nadat je in je ballen bent getrapt?” De psycholoog antwoordt: “Geen idee.” Vervolgens vraagt de rechtbank: “Kan dat bij iedereen?” Waarop de psycholoog zegt: “Ik ken het alleen bij mensen die al dingen hebben, ik ken acuut psychotrauma niet.”

Een conclusie dringt zich volgens de verdediging op: Daniel handelde in pure paniek. “Aanleiding was niet de hond, maar enorme schop tussen de benen en vrees voor zijn leven, zijn denkvermogen was uitgeschakeld.” Daarom zou er volgens de verdediging sprake zijn van noodweerexces en moet hij worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

Kinderen zijn vader kwijt

Tegenover dat verweer staat de redenering dat verdediging alleen gerechtvaardigd is wanneer die noodzakelijk en geboden is. Onzekerheid over de vrees tijdens het steken speelt daarbij een rol, net als het gegeven dat Daniel volgens het OM had kunnen weglopen nadat collega Daniel had ingegrepen. De gevolgen voor de nabestaanden zijn groot. De drie kinderen van het slachtoffer zijn hun vader kwijt en verklaren dat hun kind zal opgroeien zonder opa en dat het leven zonder vader moeilijk is. Samen vragen zij ruim 50.000 euro aan immateriële schadevergoeding.

10 jaar cel? 

Volgens het OM is door te steken in de richting van de borst willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat het slachtoffer zou komen te overlijden. Het kan volgens de officier niet anders dan dat Daniel die kans heeft gezien. Daarom wordt gesproken van voorwaardelijke opzet en acht het OM doodslag wettig en overtuigend bewezen. Geëist wordt een gevangenisstraf van tien jaar, met aftrek van voorarrest. De vorderingen van de kinderen worden toegewezen.

Verdachte Daniel sluit af door te zeggen dat het hem heel erg spijt en dit nooit gewild heeft. De rechtbank van Rotterdam doet over twee weken, op 10 december, uitspraak.