Jeugdgeweld is niet nieuw in Schiedam: dit ging er mis in de jaren 80

Post nam contact op met Rijnmond en deelde een fotoalbum uit die tijd, dat een scherp tijdsbeeld geeft van hoe Schiedam toen al worstelde met jeugdproblemen.

Positieve krantenartikelen over splinternieuwe wijkgebouw op het Bachplein in Schiedam-Noord © privé via Rijnmond

Vliegende start

De Blauwe Brug begon op 28 augustus 1980 veelbelovend. Het wijkgebouw bood ruimte aan vrijwel alles: van bibliotheek en leeshoek tot danszalen, studieruimtes en een grote zaal met bar. Bewoners konden er biljarten, tafeltennissen of voor ‘schappelijke prijzen’ een ruimte huren.

Cor Touw werd beheerder, Jouke Post zijn assistent. “Ik word zowel gastheer als praatpaal”, zei Touw bij de opening.

Optreden van Herman Brood and His Wild Romance in 1981 in het wijkgebouw © privé via Rijnmond

Van Herman Brood tot onrust

De agenda liep snel vol met klaverjasclubs, dansavonden en disco’s. Hoogtepunt was een optreden van Herman Brood and His Wild Romance. “Een flinke voorraad drank was voorwaarde,” herinnert Post zich. “Nog voor er een noot was gespeeld, gingen de flessen whisky al onder tafel.”

Maar al gauw ging het mis. "Alles werd verpest door het gedrag van de jeugd,” zegt Post nu. In zijn album zitten geen foto’s van vernielingen, maar wel stapels krantenknipsels over jonge vandalen. “Ze sloopten de wc’s, de kopieerruimte en de balie. Juist in de openbare ruimtes ging het steeds mis.”

Ook oud-medewerker Kathy herinnert zich de problemen maar al te goed. Zij werkte in de jaren '80 achter de bar en in de keuken, vaak ’s avonds. "Jongeren gierden door het gebouw, haalden de sigarettenautomaat leeg, scholden mensen uit en gooiden met biljartballen."

Verschillende ruimtes in wijkgebouw De Blauwe Brug © privé via Rijnmond

Poepen in danszaal

Één incident staat haar nog altijd scherp bij: in de danszaal werd gepoept, de gordijnen dienden als wc-papier. “En dan zeiden ze doodleuk dat ik er toch was om het op te ruimen. Ik wist niet wat me overkwam.”

Stiletto's, wurgstokjes en zwepen

De overlast in het wijkgebouw stond niet op zichzelf. In dezelfde periode waren er vechtpartijen tussen Schiedamse en Vlaardingse jongeren, in het grensgebied vlak bij het Bachplein. De snelweg A4 bestond toen nog niet.

Jongerenwerkers waarschuwden destijds voor groepen jongeren die waren uitgerust met stiletto’s, wurgstokjes en zwepen, al gingen de meesten elkaar met de blote vuist te lijf. Als de politie optrad, vluchtten ze het wijkgebouw in. Sinds de uit de hand gelopen busbaanrellen in 1978 was er nauwelijks geïnvesteerd in jongerenwerk.

Ze zijn vervuilend, zitten met poten op tafel en schelden je uit voor slettebaal.

Negatieve krantenartikelen over (jeugd)problemen in het wijkgebouw © privé via Rijnmond

Vernietigende krantenartikelen

Journalist Kor Kegel schreef in die periode een aantal vernietigende artikelen. In mei 1981 schreef hij in het Vrije Volk hoe de beheerders van het wijkcentrum zijn lamgeslagen door het gedrag van jongeren. Hij citeerde Jouke Post: “Ze zijn vervuilend, zitten met poten op tafel en schelden je uit voor slettebaal.”

Op dat moment zat beheerder Cor Touw al overspannen thuis. Post nam zijn taken over. Hij opende ’s ochtends de deur en sloot die ’s avonds - en regelmatig ook diep in de nacht. “Ik werkte zestien uur per dag,” zegt hij. Hij probeerde samen met opbouwwerkers, oproepkrachten en vrijwilligers de boel overeind te houden.

Foto van het splinternieuwe wijkgebouw op het Bachplein in Schiedam-Noord (1980) © privé via Rijnmond

Peperduur gebouw onder vuur

Er kwamen maatregelen: groepen jongeren werd de toegang geweigerd. Kleine groepjes die zich netjes gedroegen, mochten blijven, maar de reputatie van De Blauwe Brug was al beschadigd. Want ook al werd de jeugd geweerd, wijkbewoners bleven ook daarna weg.

Tien maanden na de opening publiceerde journalist Kor Kegel een paginagroot artikel over het gebouw van zes miljoen gulden. Volgens hem was het peperduur en slecht bezocht, niet alleen door het rondhangende schorriemorrie uit de wijk. Ook de architectuur kreeg flink kritiek: er waren te weinig intieme hoekjes, de bar trok weinig publiek en de akoestiek was slecht. Kegel concludeerde dat dat het gebouw een regelrechte ramp was en ingrijpende maatregelen onvermijdelijk waren.

Krantenartikel uit 1981 met Jouke Post op de foto © privé via Rijnmond

Ingezonden brieven

Post, medewerkers en een groep vrijwilligers kwamen in verweer. In ingezonden brieven stelden ze dat het wijkgebouw wél functioneerde en er veel geslaagde activiteiten waren. Het probleem, schreven ze, was het totale gebrek aan opvangmogelijkheden voor jongeren in Schiedam-Noord.

“Het is een koud kunstje om het wijkgebouw de grond in te boren,” stond in een brief. “Maar dat maakt de architect nog geen grote nul.”

Ontslag vanwege fooienpot

Een jaar na de opening werd Jouke Post beschuldigd van het stelen van de fooienpot. De gemeente Schiedam ontsloeg hem. Post vocht het ontslag aan bij de rechtbank. Hij voelde zich kapotgemaakt. “Ik had mijn hele leven gegeven,” zegt hij nu. “Ik deed het werk van twee mensen en werd verantwoordelijk gehouden voor een verdwenen fooienpot.”

De rechter draaide het ontslag niet terug. “Ik ben twee jaar helemaal van de kaart van geweest,” vertelt Post. “Het was een heel heftig ontslag.”

De sloop

Kathy bleef tot 1987 werken in het wijkgebouw. Volgens haar bleef het rumoerig. Het wijkgebouw op het Bachplein bestaat inmiddels niet meer. In 2017 is het gesloopt. Op de plek zouden woningen komen, maar de herontwikkeling loopt vast door financiële problemen.
Via Facebook ziet Post soms berichten voorbijkomen. In een politiebericht herkent hij onlangs een van de raddraaiers van toen. “Die is niet goed terechtgekomen,” zegt hij.

Het wijkgebouw op het Bachplein in Schiedam-Noord (1980) © privé via Rijnmond

Dit is een artikel van onze mediapartner Rijnmond.