Advocaten Vlaardingse pleegouders willen voor bijna alles vrijspraak

De pleegouders worden beide van zes feiten verdacht in drie verschillende zaken. In de zaak rondom het Vlaardingse pleegmeisje worden ze verdacht van zware mishandeling, het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel, wederrechtelijke vrijheidsberoving en het in hulpeloze toestand brengen van haar. Daarnaast zouden ze het zusje van het pleegmeisje hebben mishandeld. Het zesde feit is het mishandelen van twee Syrische broertjes.

Als het aan de advocaten van de pleegouders ligt worden ze van het merendeel van de feiten vrijgesproken. Dan zou Daisy alleen moeten worden veroordeeld voor het in hulpeloze toestand laten, omdat ze niet heeft ingegrepen terwijl ze wist dat het gebeurde. John zou volgens zijn advocaat alleen moeten worden veroordeeld voor de wederrechtelijke vrijheidsberoving, omdat hij ook heeft bekend dat hij het pleegmeisje in een zelfgemaakte kooi heeft opgesloten. Hier is ook veel bewijs voor.

‘Dat heeft John gedaan’

De advocaat van Daisy krijgt als eerste het woord. “Mijn cliënt heeft dit allemaal niet gedaan.” Volgens de advocaat zou Daisy geen van de mishandelingen hebben gepleegd en geen van het letsel hebben toegebracht. “Dat heeft John gedaan”, aldus de advocaat. “Aan niets blijkt dat ze heeft meegedaan aan het geweld. Het is in haar huis gebeurd, maar er is geen sprake van gezamenlijke uitvoering.”

Volgens de advocaat is er ook geen sprake van het plegen ‘in vereniging’. “Geen afstand nemen en de strafbare feiten niet proberen te voorkomen betekent niet dat ze medeplichtig is.” Maar hoe worden de berichten van Daisy aan John dan geduid? “De berichten zijn verwerpelijk, maar er is wat mij betreft geen sprake van aanmoediging tot geweld.”

Ook het vastzetten in een kooi zou John hebben bedacht en gedaan. “Daisy had geen aandeel in de bouw van de constructie. Sterker nog: ze heeft er ruzie over gemaakt met John, omdat ze het niet vond kunnen. Toen heeft John haar nog geslagen.” Wel zou het ‘in hulpeloze toestand laten’ van het meisje terecht zijn volgens de advocaat. “Dat kan ik mij voorstellen, want het is in haar huis gebeurd.”

‘Deed zichzelf dingen aan’

Alle schuld werd door Daisy dus geschoven richting John. Hoe kijkt zijn advocaat dan naar deze zaak? De advocaat neemt bijna het hele forensische rapport door waarin al het letsel van het pleegmeisje staat opgeschreven. Hieruit zou duidelijk worden dat het letsel niet per se is toegebracht door John. “Het meisje deed zichzelf ook dingen aan, ze sprong van de trap en bonkte haar hoofd tegen de kast.”

Volgens de advocaat is er dus onvoldoende bewijs dat John het letsel aan het pleegmeisje heeft toegebracht en zou het net zo goed een ongeluk kunnen zijn. Bovendien stelt de advocaat dat de benoeming ‘zwaar lichamelijk letsel’ niet op z'n plaats is, omdat het hersenletsel niet bewezen door John is toegebracht. Het andere letsel kan genezen, waardoor het geen ‘zwaar’ lichamelijk letsel meer is volgens de advocaat.

De advocaat van John vraagt om alleen te veroordelen voor de wederrechtelijke vrijheidsberoving. "Er zijn dingen niet goedgegaan. Maar het lijkt zeker niet alleen bij de verdachten te liggen. Het is van belang dit te erkennen." De advocaat wil dat er strafvermindering komt vanwege de vele negatieve media-aandacht. Daarnaast zou er geen tbs-behandeling nodig zijn voor John.

Ook willen beide advocaten vrijspraak voor de zaken rond het zusje van het pleegmeisje en de Syrische broertjes. Daisy zou deze mishandelingen niet hebben gedaan. De advocaat van John zegt dat in de zaak rond het zusje niet te bewijzen is wie het letsel heeft aangebracht. Voor de Syrische jongetjes geldt volgens de advocaat hetzelfde. In die zaak zou daarnaast 'geen enkele getuige' het hebben over mishandelingen tijdens de verhoren.

‘Meermaals aan de bel getrokken’

Volgens beide advocaten ligt er nagenoeg evenveel schuld bij de instanties. “Cliënten hebben meerdere malen aan de bel getrokken over het gedrag van het meisje, maar daar ik niks mee gedaan.” Het gaat over vermeend diefstal, het verzinnen van verhalen, het kapot maken van spullen en het zichzelf dingen aandoen.

Zo komt het bekende supermarktverhaal weer voorbij, waar het meisje om hulp vroeg aan een medewerker. “Ze lag huilend op de grond en kon niet meer lopen. Later kon ze ineens wel weer lopen. Eerst zei ze mishandeld te worden in het pleeggezin, vervolgens omhelst ze Daisy wanneer ze wordt opgehaald.”

Het huis aan de Madoerastraat in Vlaardingen waar het gezin woonde | Foto: Twee

De advocaat van John neemt de inspectierapporten door. "Ik citeer: 'Hulpverlening aan haar is ernstig tekort geschoten. Het meisje is onvoldoende gehoord en gezien. Deze situatie heeft kunnen ontstaan, voortduren en verergeren doordat de instanties ernstig tekort schoten. Ze hadden geen enkele zicht op de veiligheid en ontwikkeling van het meisje.' Ze stellen dat ze aan haar lot is overgelaten."

De advocaat van John vindt daarom dat ook medewerkers van instanties veroordeeld zouden moeten worden.

'Oprechte excuses'

Na het pleidooi van de advocaten van de pleegouders werd er gereageerd door de officier van justitie. “In de pleidooien wordt vaak gezegd dat ze 'vaak aan de bel hebben getrokken'. Dat zou relevant zijn als we ze verwijten dat ze slechte pleegouders waren. Maar we verwijten ze dat ze de kinderen mishandelden. Stel ze hadden tegen instanties gezegd dat ze het meisje vastbonden, dan was er direct actie ondernomen."

Ook de advocaten van de slachtoffers reageerden. Die reactie ging vooral om de schadevergoedingen. Volgens de advocaten van John en Daisy zijn de schadevergoeding veel te hoog, omdat het medische causale verband er niet zou zijn. Frank Hamers, advocaat van de biologische moeder en het zusje, reageert. "Ze kwam zonder beperking in het gezin en kwam met veel beperkingen en letsel eruit. Juridisch gezien staat daarmee het causale verband vast."

Tot slot kregen de pleegouders het laatste woord. Daisy: “Ik vind het heel erg wat er gebeurd is, dat ze nooit meer de oude gaat worden. Ik heb er zelf slapeloze nachten van gehad. Ik heb vanuit de media moeten meekrijgen hoe het met haar gaat. Ik vind het heel erg wat er gebeurd is.”.

John krijgt als laatste het woord. “Ik betreur wat er is gebeurd en dat het zo uit de hand is gelopen. Ik heb spijt van de dingen die ik gedaan heb. Spijt tegen alle kinderen, tegenover mijn vrouw en tegenover de naasten van ons gezin. Niet alleen ik en mijn vrouw, maar ook instanties moeten verantwoordelijk worden gehouden. Ik neem het mezelf erg kwalijk. In plaats van gezin beschermen heb ik het tegenovergestelde veroorzaakt. Ik wil iedereen mijn oprechte excuses aanbieden.”

De uitspraak in de zaak zal op dinsdag 25 november 13:00 uur worden gedaan. Alle details van de behandeling van de zaak lezen? Lees hier het liveblog van de rechtszaak.